Gerede Mutlu Son Masaj Salonu

Gerede Mutlu Son

“bildiğiniz gibi, şüpheleniyordum zaten; fakat dün şüphelerimi doğruladı ve bir ilişkisi Bolu Gerede Mutlu Son  bulunduğunu söyledi, hem de ne zamandır biliyor musunuz?” Birkaç saniyeliğine durakladım, parmağımı dudaklarıma bastırdım ve birden söyleyiverdim: “Tam iki senedir!”

Üç destekçimin hepsi aynı anda tepki verdi.
“Nerede o orospu çocuğu? Bulup gününü göstereceğim.” dedi Partick ve hızla ayağa kalkarken sandalyesini devirdi. Bu şekilde yapmaması için yalvaran bir bakış attım. Bu sözsüz iletişimimiz, hoşnutsuz biçimde homurdanarak isteksizce yerine oturmasıyla son buldu. “Ciddiyim, Julie.” Gözleri sinirden parlıyordu ve o gözlerde bana duyduğu bağlılık vardı. Gülümsedim ve kirpiklerimi kırpıştırarak akmak üzere olan bir damla gözyaşını savuşturdum.

Bolu Gerede Mutlu Son

“bu şekilde bir şeyi iyi mi yapabilir?” diyen Marianne, kendime bin defa Gerede Mutlu Son sorduğum soruyla çıkageldi. Yüzünden dehşet okunuyordu. Kalbim minnetle çarpıyordu; biliyordum ki arkadaşlarım olmasa bu ayrılığı atlatamazdım.
sonrasında kendi düşüncelerime daldım… Rahatsız edici düşüncelerime. Beni terk etmek için çok fırsatı oldu. Madem başkasını beceriyordu, niçin çift terapisine gitmeyi kabul etti ki?
Simone, “Şerefsizin tekiymiş.” diyerek elimi tuttu. Sözlerindeki gücenmiş tavır beni kafeye geri döndürdü. Gözlerindeki öfke açıkça okunuyordu, fakat öfkesinin ardında acı vardı. Kısa sürede eski adam arkadaşıyla aynı şeyi yaşamıştı.
Onlara, kalan enerjimi de sömüren son birkaç günden bahsettim. “Gerizekalı, yeni kız arkadaşının evine taşındı. Yalnız giysilerini topladı giderken, ben de geri kalan eşyalarını bodruma tıktım.” Kadehimi aldım ve kafaya diktim.

Gerede Mutlu Son

“Avukat tuttum. Her şey onun vesilesiyle yapılacak, çünkü Stephen’la mevzuşacak bir şeyimiz kalmadı artık.” Derin bir nefes aldım ve gaslımü kırpmamla birlikte yanağımdan bir damla yaş süzüldü. Gerede Mutlu Son Her şeyimle güvendiğim bir insanın beni bu şekilde aldatmış olması yüreğimi burkuyordu. “Onu özlediğimden değil de, hayatım paramparça oluyor gibi hissediyorum.”
anlamış olduklarını belirtir şekilde kafa salladılar. En derin duygularımı ifade etmeyi bitirmemiştim. “Üniversiteyi bitirmeye maddi gücüm yetmeyecek, şimdi ne yapacağım hiç bilmiyorum. Beş yıldır beraber yaşamış olduğumız dairede tek başıma yaşamak beni korkutuyor. Bir düşünün, yatağımızda sevişiyorlarmış!” Yüzümü buruşturdum ve Marianne’in doldurmuş olduğu şarap kadehini bir dikişte boşalttım. Boğazcaımdaki yumru gitgide büyüyordu ve içimdeki çaresizlik yepyeni boyutlara ulaşıyordu.